στέροψ

-οπος, ὁ, ἡ, Α

αυτός που αστράφτει, λαμπερός, ακτινοβόλος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για σύνθ. λ. με α' συνθετικό το θ. α-στερ-τής λ. ἀστήρ και β' συνθετικό το -oψ (< θ. οπ- τού όπωπα*). Για την απουσία τού αρκτικού α

βλ. λ. αστεροπή].